„Plazma – zjonizowana materia o stanie skupienia przypominającym gaz, złożona zarówno z cząstek naładowanych elektrycznie, jak i obojętnych. Mimo że plazma zawiera swobodne cząstki naładowane, to w skali makroskopowej jest elektrycznie obojętna” – Wikipedia. Zdecydowałem się napisać ten artykuł, chociaż zdaję sobie sprawę, że te informacje przeciętnemu „użytkownikowi” odbiornika plazmowego jak i serwisantowi nie są niezbędne.
Pilot telewizyjny – „leniuch”. W 1950 roku firma Zenith wypuściła na rynek „leniucha” (ang. Lazy Bones). Pilota trzeba było podłączyć za pomocą kabli do sieci oraz do odbiornika. Miał więc ograniczony zasięg i umożliwiał jedynie przełączanie kanałów.
Dla czytelników należących do pokolenia digital natives urządzenia z ekranami dotykowymi i graficznymi menu są czymś równie naturalnym, jak wschód słońca, czy zmiany pór roku. W podobnym kierunku zmierzają doświadczenia coraz większej liczby członków pokolenia tak zwanego digital immigrants, którzy także – w swoich smartfonach, laptopach czy nawet komputerach stacjonarnych – doświadczają wygody korzystania z coraz tańszych i coraz lepszych ekranów dotykowych. Zmysł dotyku jest jednym z najczulszych i najbardziej uniwersalnych spośród tych, którymi dysponujemy.
Metale nie z tej ziemi! Kłopot z nimi jest taki, ze nowoczesna technologia nie może się bez nich obejść. Oto metale ziem rzadkich, siedemnaście niezwykłych chemicznych substancji, które wykorzystywane są do budowy zaawansowanych technologicznie maszyn oraz urządzeń. Jakie to urządzenia i jakie metale? Zapraszam do przeczytania artykułu.
Niewątpliwie spotkałeś się z charakterystycznymi, kwadratowymi czarno białymi kodami. Obecnie coraz częściej można je zauważyć w prasie, na okładkach czasopism, czy nawet na wielkoformatowych billboardach reklamowych. Czym one tak naprawdę są i jaka jest ich zasada działania? Kod QR (skrót pochodzi od ang. „Quick Response” – szybka odpowiedź) powstał w Japonii już dość dawno, bo w 1994 roku. Wynalazła go firma Denso Wave, która miała pomóc Toyocie na bieżąco śledzić stan pojazdów w trakcie procesu ich produkcji. W odróżnieniu od standardowego kodu kreskowego, obecnego na niemal każdym dostępnym w sklepach produkcie, QR posiada bardziej skomplikowaną strukturę, która pozwala na zapisanie o wiele większej ilości informacji niż w standardowych „paskach”.
