Pilot telewizyjny
Pilot telewizyjny – „leniuch”. W 1950 roku firma Zenith wypuściła na rynek „leniucha” (ang. Lazy Bones). Pilota trzeba było podłączyć za pomocą kabli do sieci oraz do odbiornika. Miał więc ograniczony zasięg i umożliwiał jedynie przełączanie kanałów.
Pięć lat później firma zaprezentowała bezprzewodowy Flashmatic z funkcją regulacji dźwięku.
Wynalazek przypominał pistolet rodem z filmów science fiction. Jego wadą była światłoczułość, dlatego w słoneczne dni kiepsko działał.
Wraz z rozwojem technologii zmieniał się wygląd i zakres funkcji pilotów
Dumonta wyposażono w tarczę obrotową jak w ówczesnych telefonach, natomiast Emerson miał głośnik.
Pierwsze skakanie po kanałach umożliwiał Magnavox (1974 r.).
Core skonstruowany przez Steve’a Woźniaka w 1987 roku – to pierwszy pilot uniwersalny.
W latach 90. dwudziestego wieku opatentowano interaktywne urządzenia do zdalnej obsługi telewizora.