XXI stulecie rozpoczęło się burzliwie. Atak terrorystyczny 11 września 2001 r. zmienił nieodwracalnie kształt światowej polityki. Dwa inne wydarzenia nieodwracalnie zmieniły kulturę. Największa encyklopedia świata? W XX w. odpowiedź wydawała się oczywista: Britannica, wielka instytucja kultury o wielowiekowej tradycji, na której wychowały się pokolenia intelektualnych elit.
Młody Fin Linus Torvalds udowodnił, że pojedynczy człowiek działając w sieci jest w stanie konkurować z największymi korporacjami informatycznymi świata. Finlandia w 1991 r. miała jeszcze przed sobą wielką recesję i kryzys gospodarczy wywołany upadkiem Związku Radzieckiego, głównego partnera handlowego. Była już jednak gotowa do technologicznego skoku, od lat 70 inwestując, podobnie jak inne państwa skandynawskie, w informatykę, sieci komputerowe i telekomunikację.
W 1977 r. niewielka firma Apple zaskoczyła rynek, demonstrując mieszczący się na biurku komputer Apple II, którego obsługa nie wymagała dużej fachowej wiedzy. „Nie ma powodu, dla którego ktokolwiek miałby mieć komputer w swoim domu” – stwierdził w 1977 r. Kenneth Olsen, założyciel legendarnej firmy komputerowej Digital Equipment Corporation (DEC), przez wiele lat największego konkurenta IBM.
Obliczeniowe monstrum o nazwie ENIAC (Electronic Numeric Integrator and Computer) ważyło 30 ton i zajmowało powierzchnię 72 m kw. Opowiadano, że gdy zaczynało pracować, pobierało tyle prądu, iż przygasały światła w Filadelfii. W skład ENIACA wchodziło 40 szaf, które musiały zmieścić wszystkie podzespoły: 18 tys. próżniowych lamp elektronowych, 10 tys. kondensatorów, 6 tys. przełączników i 1500 przekaźników.
